كاهش مصرف سيگار با تحريك غيرتهاجمي مغز

به گزارش Neuroscience News ، تحريك قشر پيشاني با تحريك مغناطيسي بين جمجمه اي تعداد افراد سيگاري را به ميزان قابل توجهي كاهش مي دهد.

يك مطالعه بنيادي جديد بر روي كارآزمايي هاي تصادفي كنترل شده شواهدي را نشان داد كه تحريك غير متابوليكي مغز مي تواند تعداد افراد سيگاري (تعداد سيگارهاي كشيده شده در روز) در افراد سيگاري وابسته به نيكوتين را كاهش دهد.

نيكوتين مي تواند باعث سازگاري عصبي در مغز شود كه ترك سيگار را دشوار مي كند. بنابراين ، محققان به دنبال راه هايي براي درمان وابستگي به نيكوتين با روش هاي تحريك مغز (NIBS) هستند كه با فعاليت هاي غيرطبيعي مغز مرتبط با اثرات مزمن نيكوتين مقابله مي كند.

در اين مطالعه ، 12 كارآزمايي تصادفي كنترل شده تكنيك هاي تحريك مغزي را در 710 شركت كننده با وابستگي به نيكوتين مورد مطالعه قرار دادند و از روش متاآناليز شبكه اي براي مقايسه مزايا و ايمني انواع مختلف تحريكات غير عظيم مغز استفاده شد.

چندين روش تحريك غيررسمي مغز نتايج اميدوار كننده اي را نشان داده اند ، اما بهترين نتايج با تحريك قشر مغزي جانبي (rTMS) قشر مغزي جانبي (DLPFC) با حداقل سيگار كشيدن به دست آمده است.

جالب اينجاست كه هيچ يك از روشهاي غيررسمي تحريك مغز براي كاهش وزن اعتياد يا اعتياد به نيكوتين در مقايسه با گروههاي كنترل مورد بررسي قرار نگرفته است. افزايش فعاليت قشر جانبي پيشاني مي تواند ترشح دوپامين را افزايش داده ، سيستم پاداش را متعادل كرده و به بيماران مبتلا به هوس طبيعي و علائم ترك كمك كند.

هيچ يك از روشهاي غيررسمي تحريك مغزي مورد مطالعه تفاوت معني داري با ميزان خروج از گروه كنترل نداشت و نشان داد كه اين درمانها به خوبي تحمل مي شوند.

نيكوتين بر آزادسازي انتقال دهنده هاي عصبي در مغز تأثير مي گذارد ، فعاليت مغز و ترشح دوپامين را افزايش مي دهد. ميزان بالاي دوپامين سيگار كشيدن را لذت بخش مي كند. با گذشت زمان ، قرار گرفتن در معرض نيكوتين باعث مي شود مغز گيرنده هاي بيشتري براي كنترل فعاليت بيشتر مغز توليد كند.

هنگامي كه سطح نيكوتين كاهش مي يابد ، به عنوان مثال هنگامي كه يك فرد سيگاري مي خواهد سيگار را ترك كند ، فعاليت در سيستم پاداش مغز كاهش مي يابد و علائم ترك سيگار را ايجاد مي كند.

نتايج در مجله Addiction منتشر خواهد شد.

انتهاي پيام